Może niemoc mnie ogarnęła i smutasy wstawiłam, to wyrównam też starymi wierszami ale bardziej optymistycznymi. Moje choróbsko kaszelkowe na razie też ma się dobrze ;) Tak czy tak będę musiała zmobilizować siły do skromnego albumiku przedszkolnego.
Przytul mnie
Przytul mnie
posłuchaj...
jak moje włosy szepczą.
Obejmij całym sobą
i pieść słowami.
Dotykaj...
aż po widnokrąg
moich bioder.
Motyle
Umknęły gdzieś
twe pieszczoty.
Motyle dotyków
odleciały w niepamięć,
za horyzont
przeżytych lat.
Obojętne na słodycz
mojego spojrzenia
pocałunki
roztrzaskują się
o mur obojętności.
Nie daj im upaść
uchwyć raz jeszcze
w pajęczynę wspomnień,
ogrzej promykiem nadziei
znalezionym w moich oczach.
Powiedz mi
Powiedz mi...
co chcę byś powiedział
wyszeptaj...
by nikt nie usłyszał
- Że tylko ja
nie żadna inna
- że mnie kochasz
jak nikogo na świecie
- pożądasz
nie tylko mego ciała.
Mów wciąż...
nie przestawaj jeszcze
póki nie zasnę
w objęciach Twoich słów
Potem zbudź...
uśpioną namiętność.
Oczywiście wszystkie wiersze napisałam Ja ...Grażyna Erdman :)
'Motyle' podoba mi się najbardziej. Jest piękny :)
OdpowiedzUsuńjak dla mnie wszystkie są cudowne, przepełnione miłością i zmysłowe:)
OdpowiedzUsuńJesteś niesamowita!!
OdpowiedzUsuńzgadzam sie z poprzedniczka, jestes niesamowita! wiersze genialne.. podziwiam tym bardziej ze ja nigdy nie bylam dobra nawet w prostych rymowankach.. a tu takie piekne wiersze.. :)
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńTalent literacki budzi się w najmniej oczekiwanym momencie. Dlatego z niego warto korzystać właśnie w takich chwilach. Chociaż chciałoby się, żeby smutasów było jak najmniej. Jednak skoro one wychodzą na dobre, to tym lepiej!
OdpowiedzUsuńPowiedziałabym, że Twoje wiersze są owiane tajemnicą i odrobinę intymne. Chociaż właściwie każdym wiersz można nazwać takim intymnym przekazem mentalnym.
Graszko, mam nadzieję, że wkrótce wydasz swój własny tomik, np. pod tytułem: IGraszki... :))